CERKAK (Cerita Cekak)

Sawah

 Esuk kuwi, Mbah Wongso tindak menyang sawah nggawa pacul sing disampirke ing pundhake. Tangane kiwa katon ana rokok lintingan dhewe alias tingwe. Klempas-klempus sak dalan-dalan katon nikmat banget.

Wektu kuwi Parja lagi nyapu latar sing kebak godhong jambu.
"Mruput, Mbah! Tindak sabin?" "Genah nggawa pacul ngono, mosok arep njagong!" semaure Mbah Wongso sakkecekele. Mbah Wongso sanajan wis tuwa nanging isih seneng guyonan. Malah ana sing ngarani Mbah Gaul.
"Penjenengan niku nggih aneh, Mbah! Nek kula mboten aruh-aruh mengke diarani cah enom mboten ngerti unggah-ungguh." "Ooo...ya wis, bener Le..., la kowe gek nyapu?" "Mboten, Mbah. niki nembe dhahar!" Parjo mbales Mbah Wongso. "Dhahar gundulmu kuwi, diamput!! Kakekane...lha kok malah mbales," wong loro terus padha ngguyu.

Tekan sawah Mbah Wongso nyelehake pacule. Lungguh nyawang tanduran pari sing wis merkatak. Sawise ngentekke udute, Mbah Wongso ngadeg terus mbabati suket sak kiwa tengene tanduran pari. Sukete diklumpukke kanggo pakan wedhus. jam sanga esuk, Suminah anake wadon katon nggawa sarapan lan wedang teh sing ginasthel, legi panas tur kenthel. Lajeng Mbah Wongso dhahar kanthi kathah. Awake katon gagah amarga olahragane macul ora tau leren. Bar dhahar terus ngunjuk ginastel kalajengaken udud. Kesenengan sing keri kuwi jan-jane wis dilarang dening anake wadon nanging ngeyel wae. Ora let suwe sak rampunge Mbah Wongso dhahar, saka wetan katon wong loro lanang-wadon numpak pit montor nyedhak marang lungguhe Mbah Wongso. Wong loro mau terus nyelehke heleme terus mudhun nyalami Mbah Wongso lan Suminah. Wong loro mau takon sapa sing garap sawah iki, Mbah Wongso sing garap lan sing duwe. Wong loro mau pada ulat-ulatan semu gumun. Wong loro mau jelaske yen sawah iki kagungane wong loro lanang wadon kui. Wong loro mau badhe sowan dalemipun Mbah Wongso lan badhe nyocoke sertifikat kanthi di sekseni perangkat desa lan wong sing mangertos babagan niki.

Dina sing dipilih kanggo rembukan wis teka. Mbah Wongso ngaturi para-para kang dianggep mangerteni babagan sertifikat lemah. Neng kono ana kanca-kancane Mbah Wongso sing umure sak barakan, sing mangerteni sejarah tanah sawahe Mbah Wongso. Ing kono uga rawuh Pak RT lan Pak RW, malah wis disiapke ponakane saka kepolisian sing nganggo preman, kanggo nyekel pawongan sing bakal apus-apus.Ora suwe ana mobil mlebu pekarangane Mbah Wongso. Penumpange cacah papat. Wong lanang cacah telu lan wong wadone siji. Sing loro wis dikenal Mbah Wongso, sing medhun nggawa tas koper pengacara lan sing nggawa stopmap iku pegawai sing ngurusi sertifikat lemah.

 Wong-wong mau padha rembukan gayeng nganggo bahasa Indonesia. Mbah Wongso mung domblang-domblong, ora mudheng apa sing diomongke. Ora suwi rembukane rampung. Mbah Wongso mantep yen sertifikate sing bener nanging hasil saking rembukan kui mau sing sertifikate bener kagungane wong loro kae. Mbah Wongso kaya disamber nggelap. Suminah mbengok-mbengok amarga bapake semaput.